اهمیت امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵ بر همگان آشکار شده است و این امر به یکی از اساسی‌ترین مؤلفه‌های بقا و رقابت‌پذیری سازمان‌ها تبدیل گردیده است. تا چندی پیش، مدیریت امنیت اطلاعات صرفاً در حیطه وظایف واحد فناوری اطلاعات تعریف می‌شد اما با شتاب‌گیری تحولات دیجیتال و افزایش پیچیدگی تهدیدات آنلاین، این رویکرد سنتی جای خود را به نگاهی فراگیر داده است. امروزه، مسئولیت حفظ امنیت سایبری میان تمام اعضای سازمان تقسیم شده و هر فرد، فارغ از جایگاه شغلی، باید نقش فعالی در ایمن‌سازی محیط دیجیتال ایفا کند.
امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵؛ بخشی جدایی‌ناپذیر از استراتژی کلان سازمان‌ها
مدیران ارشد اکنون به‌روشنی درک کرده‌اند که حفاظت از زیرساخت‌های فناوری و اطلاعات حیاتی، شرط اساسی برای تداوم فعالیت، پایداری عملکرد و حفظ اعتماد مشتریان است. در همین راستا، امنیت سایبری در فرآیند برنامه‌ریزی بودجه جایگاهی محوری پیدا کرده و یکی از اولویت‌های اصلی تخصیص منابع به‌شمار می‌رود. شرکت‌ها در تلاش هستند تا با بهره‌گیری از پیشرفته‌ترین راهکارهای امنیتی، سامانه‌های خود را در برابر تهدیدات روزافزون محافظت کنند.
تصویر(۱)
در عصری که تهدیدات امنیتی و حملات سایبری با سرعت، دقت و پیچیدگی بیشتری طراحی و اجرا می‌شوند، ابزارهای سنتی مانند فایروال و آنتی‌ویروس پاسخگوی نیازهای امنیتی نیست. مقابله مؤثر با این تهدیدات امنیتی مستلزم پیاده‌سازی راهبردهای چندلایه، بروزرسانی مداوم زیرساخت‌ها و ایجاد فرهنگ امنیتی در تمامی سطوح سازمان است.
گسترش تهدیدات سایبری؛ زنگ خطری جهانی برای کسب‌وکارها
نتایج نظرسنجی موسسه PricewaterhouseCoopers از ۳۰۰۰ مدیر ارشد در حدود ۸۰ کشور نشان می‌دهد که تقریبا نیمی از شرکت‌های جهان برای مقابله با حملات سایبری آمادگی کافی ندارند. این وضعیت، هشداری جدی برای امنیت دیجیتال در سطح جهانی به‌شمار می‌رود و گویای شکاف گسترده میان تهدیدات سایبری نوظهور و توان دفاعی بسیاری از سازمان‌ها است.
در میان صنایع مختلف، پنج حوزه تولید، بهداشت و درمان، حمل‌ونقل، دولت و خدمات مالی، بیشتر از سایر بخش‌ها هدف حملات قرار گرفته‌اند. متمرکزسازی داده‌های حساس آنها را به اهداف اصلی مهاجمان تبدیل کرده است.
از سوی دیگر، ابزارهای مورد استفاده برای انجام حملات سایبری مانند باج‌افزار، بدافزار و کیت‌های سرقت هویت، اکنون با قیمت‌هایی بسیار پایین و حتی کمتر از یک دلار، به‌راحتی در فضای وب قابل‌دسترسی هستند. این دسترسی آسان، موانع ورود به دنیای جرم دیجیتال را تا حد زیادی کاهش داده و زمینه‌ساز افزایش حملات شده است.
بر اساس پیش‌بینی‌ها، تعداد حملات باج‌افزاری تا سال ۲۰۲۲ نسبت به ۲۰۱۵، رشد ۵۷ برابری داشته است. هزینه‌های ناشی از این حملات نیز روندی صعودی را طی کرده‌اند و از ۳۲۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۵ به ۲۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۲ رسیده است. این آمارها به‌روشنی ضرورت بازنگری جدی در راهبردهای امنیت سایبری سازمان‌ها را نشان می دهند.
کریپتوجکینگ (Cryptojacking)؛ تهدیدی نوظهور با رشد انفجاری
تصویر(۲)
سال ۲۰۱۸، کریپتوجکینگ عنوان سریع‌ترین تهدید سایبری در حال رشد را به خود اختصاص داد. این نوع حمله که در آن سیستم قربانی برای استخراج ارز دیجیتال بدون اطلاع یا رضایت او مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد، با نرخ رشدی معادل ۴۵۹ درصد، توجه جامعه امنیتی را به خود جلب کرد. چنین آماری نشان‌دهنده تغییر سریع الگوهای تهدید و پیچیدگی فزاینده روش‌های حمله است؛ وضعیتی که اهمیت بروزرسانی مستمر راهبردهای دفاعی را دو چندان می‌کند.
چشم‌انداز فناوری در حال دگرگونی است
طی دو دهه گذشته ظهور فناوری‌های نوین، ساختارهای سنتی فعالیت سازمان‌ها را به‌کلی دگرگون کرده است. این تحولات تنها محدود به ابزارها و زیرساخت‌ها نبوده بلکه نحوه فعالیت کسب‌وکار، مدل‌های ارتباطی، پردازش اطلاعات و ذخیره‌سازی داده‌ها را نیز بازتعریف کرده‌اند.
برای مثال، پلتفرم‌هایی نظیر فیسبوک و توییتر امروزه به ابزارهایی حیاتی جهت اطلاع‌رسانی، برندسازی و تعامل با مخاطبان تبدیل شده‌اند؛ در حالی‌که پیش از این، رسانه‌های سنتی مانند تلویزیون و رادیو تنها بسترهای رسمی برای تبلیغات و ارتباطات عمومی بودند.
در همین راستا، استفاده فراگیر از زیرساخت‌های ابری نیز به یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر برای سازمان‌ها تبدیل شده است. برخلاف گذشته که تمام داده‌ها و تجهیزات فناوری در محیط سازمان نگهداری می‌شدند، امروزه ذخیره‌سازی و پردازش اطلاعات در فضای ابری، موجب افزایش بهره‌وری، دسترسی‌پذیری و انعطاف‌پذیری شده است. با این حال، مهاجرت به فضای ابری همراه با مزایا، چالش‌های امنیتی جدیدی را نیز ایجاد کرده که نیازمند پیاده‌سازی راهکارهای تخصصی و متناسب با این معماری نوین است.
فناوری‌هایی که بنیان جدید کسب‌وکارها را شکل داده‌اند
فراتر از شبکه‌های اجتماعی و زیرساخت‌های ابری، فناوری‌هایی مانند سیستم‌های برنامه‌ریزی منابع سازمانی (ERP)، گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های نسل چهارم (۴G) نیز با سرعت چشمگیری در سازمان‌ها رواج یافته‌اند. این ابزارها با فراهم‌سازی دسترسی سریع، بهبود هماهنگی بین واحدها و افزایش بهره‌وری، اکنون بخش جدایی‌ناپذیر از ساختار عملیاتی شرکت‌ها به‌شمار می‌روند.
دستگاه‌های اینترنت اشیا؛ فرصتی نوین با ریسک‌های پنهان
استفاده از اینترنت اشیا (IoT) درون محیط‌های سازمانی با شتابی بی‌سابقه در حال گسترش است. بر اساس پیش‌بینی شرکت Cisco، تا آینده‌ای نزدیک بیش از ۲۷.۱ میلیارد دستگاه IoT در سراسر جهان به یکدیگر متصل خواهند شد. این دستگاه‌ها شامل انواع گوشی‌های هوشمند، تبلت، لپ‌تاپ و ابزارهای دیجیتالی هستند که از طریق اتصال به اینترنت، بهره‌وری سازمان را افزایش داده و روندهای کاری را ساده‌تر می‌کنند.
با وجود مزایای چشمگیر، هر دستگاه متصل به اینترنت، یک نقطه ورود احتمالی برای مهاجمان سایبری نیز محسوب می‌شود. بسیاری از تجهیزات IoT آسیب‌پذیری‌های امنیتی دارند که شناسایی و مدیریت آنها، به‌دلیل تنوع بالا و عدم وجود استاندارد واحد، چالش‌برانگیز است.
یکی از دغدغه‌های جدی، عدم تعهد برخی تولیدکنندگان به انتشار بروزرسانی‌های امنیتی برای دستگاه‌های قدیمی است. پس از پایان پشتیبانی، با انباشت آسیب‌پذیری‌ها، این تجهیزات به نقاط ضعف جدی در ساختار امنیتی سازمان تبدیل می‌شوند.
برای کاهش این ریسک و افزایش امنیت سایبری ۲۰۲۵، لازم است تمامی دستگاه‌های IoT در بازه‌های منظم تحت ارزیابی‌های تخصصی آسیب‌پذیری قرار گیرند. این بررسی‌های دوره‌ای نقش مهمی در شناسایی تهدیدات پنهان و پیشگیری از نفوذ ایفا می‌کنند و سطح امنیت سایبری سازمان را به‌طور مؤثری ارتقاء می‌دهند.
امنیت سایبری بر همه تاثیر می‌گذارد
تصویر(۳)
توسعه و اجرای راهبردهای موثر امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵، تمامی کاربران یک سازمان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ همانطور که رعایت اصول ایمنی رانندگی، سلامت تمام سرنشینان را تضمین می‌کند. اقدامات امنیتی نیز باید در سطح فردی آغاز شوند زیرا اتصال یک دستگاه شخصی آلوده به شبکه سازمانی می‌تواند سایر سیستم‌ها را نیز آلوده کرده و زمینه‌ساز نفوذ گسترده مهاجمان شود.
استفاده از گذرواژه‌های ضعیف برای حساب‌های ایمیل یا شبکه‌های اجتماعی و همچنین رعایت نکردن اصول امنیتی در نگهداری اطلاعات ورود، راه را برای دسترسی آسان مهاجمان باز می‌گذارد. در اکثر موارد، مهاجمان پس از تصاحب یک حساب، به اطلاعات شخصی سایر کاربران که با آن حساب تعامل دارند، دسترسی پیدا می‌کنند.
راهبردهای امنیتی هر سازمان باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که از تمامی کاربران به‌طور مؤثر محافظت شود. این سیاست‌ها ممکن است در بخش‌های مختلف متفاوت باشند زیرا دسترسی‌ها و زیرساخت‌های فناوری هر واحد می‌تواند متفاوت باشد. طراحی یک برنامه جامع امنیت سایبری، امکان تأمین نیازهای امنیتی تمامی بخش‌ها را فراهم می‌سازد، بدون آنکه الزامات هیچ واحدی نادیده گرفته شود.
رشد و تکامل روزافزون جرایم سایبری
تحولات فناورانه دهه اخیر، منجر به تکامل چشمگیر روش‌های اجرای جرایم سایبری شده است. مهاجمان با بهره‌گیری از تکنیک‌های پیشرفته، اهداف خود را با دقت بیشتر انتخاب کرده و حملات را به‌مراتب هوشمندانه‌تر از گذشته پیاده‌سازی می‌کنند.
در اکثر حملات اخیر، از هوش مصنوعی برای برنامه‌ریزی و اجرای عملیات استفاده شده است؛ ابزاری که توانایی مخرب‌تری نسبت به روش‌های سنتی در اختیار مهاجمان قرار می‌دهد. وابستگی فزاینده به داده، ذخیره‌سازی ابری و پردازش آنی اطلاعات نیز موجب افزایش سطح حملات و انگیزه‌های مجرمانه شده‌اند.
هم اکنون، بیش از ۲.۵ کوینتیلیون (معادل ۱۰ میلیون میلیون میلیون) بایت داده طی هر دو روز تولید می‌شود؛ رقمی که ارزش داده را نزد مهاجمان به‌شدت افزایش داده و موجب شده تا هزاران حمله سایبری روزانه علیه سازمان‌ها در سراسر جهان به‌وقوع بپیوندد. چنین آماری، لزوم ایجاد یک چارچوب امنیتی قدرتمند و منعطف را به‌وضوح نشان می‌دهد.
خسارات مالی و اعتباری جبران‌ناپذیر حملات سایبری
هدف اصلی بسیاری از حملات سایبری، آسیب رساندن مستقیم به قربانی است. مهاجمان با دسترسی غیرمجاز به سامانه‌ها، اقداماتی مانند سرقت اطلاعات، قفل‌کردن دسترسی کاربران، نصب بدافزار برای نظارت از راه دور و سایر اقدامات خرابکارانه را انجام می دهند.
سازمان‌های بزرگ بارها هدف چنین حملاتی قرار گرفته‌اند؛ حملاتی که نه‌تنها میلیون‌ها دلار خسارت مالی به همراه داشته بلکه اعتبار برند را نیز خدشه‌دار کرده است. نمونه‌های زیر، تنها بخش کوچکی از گستره این تهدیدات سایبری را نشان می‌دهند:
حمله به ۱۴۴ دانشگاه آمریکایی
در سال ۲۰۱۸، گروهی سایبری طی حملاتی هدفمند، به ۱۴۴ دانشگاه ایالات متحده نفوذ کردند. این گروه مهاجم، پیش از شناسایی و دستگیری، به مدت سه سال این حملات را انجام می‌داد. در جریان این حملات، بیش از ۳۱ ترابایت داده به سرقت رفت که بخشی از آن شامل منابع پژوهشی به ارزش تقریبا ۳ میلیارد دلار بود.
نشت اطلاعات ۳۴۰ میلیون کاربر در شرکت Exactis
تصویر(۴)
شرکت داده‌محور Exactis هدف حمله‌ای گسترده قرار گرفت که طی آن، اطلاعات مربوط به ۳۴۰ میلیون کاربر در معرض خطر قرار گرفت. این شرکت با بیش از ۳.۵ میلیارد داده شخصی، همواره یکی از اهداف اصلی مهاجمان سایبری محسوب می‌شود.
نفوذ به سیستم تایید هویت جیمیل و یاهو
با وجود پیاده‌سازی مکانیزم‌های امنیتی مانند احراز هویت چندمرحله‌ای در سرویس‌های گوگل و یاهو، مهاجمان با استفاده از تکنیک فیشینگ هدفمند موفق شدند به حساب برخی مقامات بلندپایه دولت آمریکا نفوذ کنند. طی این حمله، کاربران هدف با وارد کردن اطلاعات شخصی در صفحات جعلی، دسترسی مهاجمان را به حساب‌هایشان فراهم کردند. اگرچه این شرکت‌ها متحمل خسارت مالی نشدند اما اعتبار جهانی آنها به‌شدت آسیب دید.
نفوذ به اطلاعات ۱۵۰ میلیون کاربر اپلیکیشن MyFitnessPal
شرکت Under Armour، مالک اپلیکیشن MyFitnessPal که برای رهگیری کالری مصرفی کاربران استفاده می‌شود، در سال ۲۰۱۸ دچار نشت اطلاعات شد. در این حمله، داده‌های ۱۵۰ میلیون حساب کاربری شامل نام کاربری، ایمیل و رمز عبور فاش گردید.
حمله باج‌افزاری WannaCry به بیمارستان‌های بریتانیا
حمله معروف WannaCry، سیستم سلامت ملی بریتانیا را هدف قرار داد و باعث تعطیلی خدمات درمانی در سراسر این کشور شد. این باج‌افزار کنترل سامانه‌های پزشکی را در اختیار گرفت و تا زمان دریافت مبلغی از کارمندان، خدمات را غیرفعال کرد. بیماران در بریتانیا و سایر کشورها به‌مدت یک هفته از دریافت خدمات درمانی محروم ماندند.
حملات سایبری تمام صنایع را هدف قرار می دهند
مثال‌های بالا نشان می‌دهند که مهاجمان سایبری به صنعت خاصی محدود نیستند. از خدمات درمانی گرفته تا بانکداری، ارتباطات، سلامت و تناسب‌اندام، هر کسب‌وکاری که ضعف امنیتی داشته باشد، در معرض خطر قرار دارد. همین واقعیت، اهمیت بی‌سابقه امنیت سایبری را برای همه سازمان‌ها نشان می دهد.
تاثیر مستقیم حملات سایبری بر کسب‌وکارها
حملات سایبری، آثار مستقیم و مخربی بر قربانیان خود می‌گذارند. شرکتی که فاقد راهکارهای امنیتی مؤثر باشد، به‌راحتی در معرض نفوذ قرار گرفته و ممکن است:
- منابع پژوهشی، اطلاعات محرمانه و مزیت‌های رقابتی خود را از دست بدهد.
- توان ادامه عملیات تجاری را به‌دلیل اختلال در سیستم‌ها یا حملات باج‌افزاری نداشته باشد.
- اعتماد مشتریان را از دست بدهد زیرا احتمال نشت اطلاعات شخصی آنها افزایش می‌یابد.
- با افت اعتبار، سودآوری شرکت کاهش یابد.
پیامدهای حقوقی حملات سایبری
فراتر از این آسیب‌های مستقیم، پیامدهای حقوقی سنگینی نیز متوجه شرکت‌های قربانی خواهد بود. اگر بی‌توجهی به الزامات امنیتی باعث بروز حمله شود، شرکت‌ها موظف به جبران خسارت هستند. فقدان رمزگذاری یا عدم رعایت استانداردهای حفاظت از داده می‌تواند موجب پرداخت میلیون‌ها دلار غرامت به صاحبان داده شود.
بر اساس قوانین نوین حریم خصوصی، بسیاری از کشورها چارچوب‌های قانونی الزام‌آور برای امنیت داده‌ها تعریف کرده‌اند. به‌عنوان مثال، مقررات عمومی حفاظت از داده اتحادیه اروپا (GDPR) سازمان‌ها را موظف می‌داند که قبل به کار بردن اطلاعات کاربران، رضایت صریح آنها را دریافت کنند. در صورت نقض این مقررات، جریمه‌هایی معادل بیش از ۴ درصد درآمد سالانه شرکت، اعمال خواهد شد.
راهکارهای موثر برای حفظ امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵ برای سازمان‌ها
تصویر(۵)
در دنیای دیجیتال امروز و با وضعیت امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵، شرکت‌ها دیگر حق انتخابی برای پیاده‌سازی سیاست‌ها و ابزارهای امنیت سایبری ندارند. حملات سایبری می‌توانند هر سازمانی را هدف قرار دهند و امنیت اطلاعات به یک الزام انکارناپذیر تبدیل شده است. اگرچه دستیابی به امنیت ۱۰۰ درصدی ممکن نیست اما می‌توان با اتخاذ راهبردهای هدفمند، سطح ایمنی سایبری را تا حد مطلوب افزایش داد.
۱. ارتقاء آگاهی سایبری در میان کارکنان
اولین راهکار حفظ امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵، ارتقاء آگاهی سایبری کارکنان است. بخش زیادی از حملات سایبری زمانی موفق می‌شوند که کاربر یا یکی از کارکنان، سهواً مرتکب اشتباهی امنیتی شود. این خطاها معمولاً ناشی از ناآگاهی نسبت به اصول اولیه امنیت در استفاده از ابزارهای فناوری اطلاعات است. آموزش هدفمند کارکنان و ارتقاء سطح آگاهی امنیتی می‌تواند احتمال بروز حمله را به‌طور محسوسی کاهش دهد.
در این آموزش‌ها، مدیریت صحیح رمز عبور باید یکی از محورهای کلیدی باشد. رمزهای عبور، اولین لایه دفاعی در برابر نفوذ محسوب می‌شوند اما در صورت انتخاب ضعیف یا نگهداری نادرست، به یکی از نقاط ضعف سیستم تبدیل خواهند شد. توصیه می‌شود از رمزهای پیچیده و غیرقابل حدس استفاده شود، ابزارهای کاری همیشه باید با رمز عبور قفل شوند و ذخیره‌سازی رمزها تنها در محیط‌های امن انجام گیرد.
یکی دیگر از حوزه‌های حیاتی آموزش، شناسایی حملات فیشینگ است. در این نوع حمله، مهاجم معمولاً از طریق ایمیلی جعلی، لینک یا پیوستی آلوده را برای قربانی ارسال می‌کند. آموزش نحوه تشخیص این ایمیل‌ها، احتمال موفقیت مهاجم را کاهش می‌دهد. کاربران باید قادر باشند تفاوت‌های ظریف میان ایمیل واقعی و جعلی را تشخیص دهند؛ برای نمونه، آدرس ایمیلی مانند example@gmail.com را از نسخه جعلی آن examplle@gmail.com متمایز نمایند. تجهیز کاربران به این مهارت‌ها، پایه‌گذار یک ساختار امنیتی مؤثر خواهد بود.
۲. محافظت در برابر نشت اطلاعات
نشت اطلاعات یکی از تهدیدات جدی برای امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵ محسوب می‌شود و می‌تواند خساراتی غیرقابل جبران در سطح فردی و سازمانی، به‌همراه داشته باشد. اطلاعاتی مانند داده‌های شخصی مشتریان، اطلاعات محرمانه کارمندان و شرکای تجاری، برنامه‌های استراتژیک شرکت یا منابع پژوهشی، همگی از جمله دارایی‌هایی هستند که در صورت افشا، اعتبار و سرمایه سازمان را به خطر می‌اندازند.
یکی از راهکارهای موثر برای مقابله با نشت اطلاعات، محدودسازی سطح دسترسی عمومی به داده‌ها است. هیچ سازمانی نباید اطلاعات مربوط به مشتریان یا کارمندان را در محیط‌های عمومی نظیر شبکه‌های اجتماعی منتشر کند. تنها افراد مجاز باید به داده‌های حساس دسترسی داشته باشند و بر اساس سیاست‌های تعریف‌شده شرکت، این اطلاعات را نگهداری و استفاده کنند.
کنترل دسترسی؛ فراتر از محدودسازی اطلاعات عمومی
صرفا محدودسازی دسترسی عمومی به داده‌ها برای جلوگیری از نشت اطلاعات کافی نیست. در برخی موارد، تهدیدات درون‌سازمانی نیز می‌توانند عامل افشای اطلاعات حساس باشند. کارکنانی با انگیزه‌های شخصی یا نارضایتی شغلی ممکن است از داده‌های داخلی سوءاستفاده کنند. برای نمونه، یک کارمند ناراضی می تواند کارفرما را تهدید به افشای اطلاعات ارزشمند در صورت عدم تحقق خواسته‌هایش کند. برای مقابله با چنین تهدیداتی، پیاده‌سازی سیاست‌های کنترل دسترسی ضروری است.
کنترل دسترسی مشخص می‌کند که کدام فرد یا نقش، چه سطحی از دسترسی به اطلاعات را دارد. یکی از رایج‌ترین روش‌های کنترل، اصل حداقل دسترسی (Least Privilege) است؛ بدین معنا که هر کارمند تنها به اطلاعاتی دسترسی دارد که مستقیماً با وظایف شغلی او مرتبط است. مدل دسترسی مبتنی‌بر نقش (Role-Based Access Control)، وظایف کاری، نوع و سطح دسترسی کاربر را تعیین می‌کند.
۳. محافظت در برابر حملات باج‌افزاری (Ransomware)
حملات باج‌افزاری طی سال‌های اخیر به یکی از مهم‌ترین تهدیدات امنیتی برای کسب‌وکارها تبدیل شده‌اند. در این حملات، مهاجمان با رمزگذاری اطلاعات یا سامانه‌های حیاتی، درخواست باج در قبال ارائه کلید رمزگشایی می‌کنند. اگرچه هدف اصلی این حملات، داده‌های ذخیره‌شده در رایانه‌های فیزیکی می باشد اما موارد متعددی از حملات باج‌افزاری به داده‌های ابری نیز گزارش شده است.
برای کاهش ریسک و حفظ امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵، تهیه چند نسخه پشتیبان از اطلاعات و نگهداری آنها در محل‌های امن و مجزا الزامی است. در صورت رمزگذاری داده‌ها، بازیابی اطلاعات از نسخه پشتیبان می‌تواند ادامه فعالیت سازمان را تضمین کند. اگرچه استفاده از فضای ابری برای پشتیبان‌گیری مناسب است اما عدم دسترسی موقت به آن می‌تواند مشکل‌ساز شود. بنابراین، توصیه می‌گردد نسخه‌هایی از اطلاعات نیز در دستگاه‌های محلی ایمن نگهداری شوند.
استفاده از فایروال‌های مطمئن و آنتی‌ویروس‌های بروز نیز می‌تواند نقش پیشگیرانه‌ای در برابر باج‌افزار ایفا کند. فایروال‌هایی با قواعد امنیتی پیشرفته می‌توانند ترافیک مخرب را شناسایی و مسدود کنند. بروزرسانی فوری آنتی‌ویروس‌ها نیز حیاتی است زیرا بدافزارهای جدید به‌صورت روزانه در حال توسعه هستند. همچنین سازمان‌ها باید تنها از محصولات معتبر و تایید شده استفاده کنند زیرا برخی ابزارهای جعلی تحت پوشش نام آنتی‌ویروس، می‌توانند راه نفوذ مهاجمان را هموار سازند. Windows Security Center نمونه‌ای از ابزار معتبر ارائه‌شده توسط مایکروسافت است.
۴. پیشگیری از حملات فیشینگ و مهندسی اجتماعی
حملات فیشینگ و مهندسی اجتماعی یکی از رایج‌ترین روش‌های سرقت اطلاعات محرمانه به‌شمار می‌روند. در این شیوه، مهاجم با فریب کاربر، او را ترغیب می‌کند تا روی لینک یا پیوستی مخرب کلیک نماید. این حملات اغلب از طریق ایمیل انجام می‌شوند و قربانی، فایل یا لینک آلوده را از فرستنده‌ای با ظاهر قابل‌اعتماد، دریافت می‌کند.
برای نمونه، مهاجم با جعل هویت کارمند بانک، ایمیلی تحت این مضمون ارسال می‌کند که حساب بانکی قربانی مشکل دارد و باید وارد درگاه آنلاین شود. کاربر پس از کلیک، به وب‌سایتی جعلی منتقل شده و بدافزار بدون اطلاع، روی سیستم او نصب می‌شود. در مواردی دیگر، فایل‌های پیوست از سوی مشتری یا تأمین‌کننده ارسال می‌شوند اما در واقع حاوی بدافزارهای فعال هستند.
امروزه، مجرمان سایبری با بهره‌گیری از هوش مصنوعی ایمیل‌هایی هوشمندانه تولید کرده و آنها را به‌صورت گسترده ارسال می‌کنند تا احتمال موفقیت حمله را افزایش دهند.
برای پیشگیری و حفظ امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵، هر ایمیل مشکوکی که حاوی درخواست کلیک روی لینک یا ارسال اطلاعات شخصی است باید به‌عنوان اسپم نشانه‌گذاری و توسط بخش IT بررسی شود. همچنین، خودداری از انتشار اطلاعاتی مانند آدرس ایمیل در پلتفرم‌های عمومی می‌تواند ریسک را کاهش دهد. اگر ارائه آدرس ایمیل ضروری باشد، توصیه می‌شود از آدرسی جداگانه استفاده گردد که در سیستم‌های سازمانی باز نخواهد شد.
۵. تدوین سیاست برای استفاده ایمن از فناوری‌های نوظهور
تلاش برای کار با فناوری‌های جدید، بخشی اجتناب‌ناپذیر از رقابت‌پذیری است؛ با این حال، فناوری‌های نوظهور که هنوز مورد آزمون‌های امنیتی قرار نگرفته‌اند، می‌توانند آسیب‌پذیری‌های پنهان داشته باشند. این فناوری‌ها ممکن است با زیرساخت‌های موجود ناسازگار بوده و در نتیجه، حفره‌های امنیتی جدید ایجاد کنند.
با توجه به سرعت تغییرات فناوری، تیم‌های فناوری اطلاعات باید دائما با آخرین تحولات آشنا شوند. این موضوع تضمین می‌کند که سیاست‌های امنیتی موجود، توان محافظت از زیرساخت‌های مدرن را نیز داشته باشند. بروزرسانی مستمر سیاست‌های امنیتی، نه‌تنها با فناوری‌های جدید همگام می‌شود بلکه احتمال وقوع حملات را به حداقل می‌رساند.
تصویر(۶)
نتیجه‌گیری: چرا امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵ بیش از هر زمان دیگری حیاتی است؟
امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵، تنها یک نیاز فنی یا مسئولیت محدود به بخش فناوری اطلاعات نیست بلکه پایه و اساسی استراتژیک برای بقای سازمان‌ها است. از تهدیدات پیشرفته‌ای مانند حملات باج‌افزاری، فیشینگ، کریپتوجکینگ و نشت اطلاعات گرفته تا آسیب‌پذیری‌های پنهان در فناوری‌های نوظهور، همه نشان می‌دهند که خطر در کمین تمام صنایع و کسب‌وکارها می باشد.
امنیت سایبری در سال ۲۰۲۵ نه‌فقط یک چالش فنی بلکه معیاری حیاتی برای اعتمادسازی، ثبات عملیاتی، رقابت‌پذیری و مسئولیت‌پذیری سازمان‌ها در برابر مشتریان و قانون‌گذاران است. در جهانی که اطلاعات سرمایه‌ای ارزشمند محسوب می‌شوند، حفاظت از آن مسئولیتی استراتژیک و غیرقابل چشم‌پوشی خواهد بود.